GURBET Dağda dolaşırken yakma kandili,Fersiz gözlerimi dağlama gurbetNe sözlemez ,akan suların dili, Sessizlik içinde çağlama gurbet! Titrek parmağınla tutup tığını, Alnıme işleme kırışığını Duvarda, emerek mum ışığını, Bir veremli rengi bağlama gurbet! Gül büyütenlere mahsus hevesle, Renk renk dertlerimi gözümde besle! Yalnız, annem gibi, o ılık sesle, İçimde dövünüp ağlama gurbet!..
1926/Necip Fazıl