İÇİME HİÇ SİNMİYOR SANA ‘ENGELLİ’ DEMEK

Ey ! Engeli azimle, engelleyen kardeşim,
Hayatını, irfanla dengeleyen kardeşim,
Sende varken bu yürek, bu cesaret, bu emek;
İçime hiç sinmiyor, sana “engelli” demek…
 

İnsanlar zaman zaman, gaflet ile doluyor;
Bu nedenle  kalbini, incitenler oluyor.
İçimden geçiyorken, senden özür dilemek;
Çok zoruma gidiyor, sana “engelli” demek…
 

Engel; ne göz, ne kulak, ne bacak, ne de kolda;
Gönüllere engel yok, Allah’a giden yolda.
Senden ibret almalı, dünya edepten yana;
Senin vakur duruşun, mesajdır anlayana…

 Mesajı almayanlar, derdin olmasın senin;
Bir dakika sonrası, belli değil kimsenin.
Bilirsin ya.. İnsanlar, düşündüğü kadardır;
Mühürlenmiş kalplere, anlatacak ne vardır?

Milletler kuşanırken, bunca nefret ve kini,
Sende bulmalı beşer, insanlık târifini.
Ne kadar da yanılmış, sana “engelli” diyen;
Oysa..Özgür düşünmek, bana senin hediyen…
 

Ey ! Barış sevdalısı, Ey ! Sabır âbidesi;
Ey ! Sessiz çığlıkların, Arş’a yükselen sesi.
Kan damlıyor altından, dünya denen kafesin,
Ne olur..Duâlarla bezensin her nefesin…
 

Biliyorum..Melekler, sana yakın duruyor,
Bu dünya vebâlinden, seni Allah koruyor.
Kimbilir..Ne yücedir, cennetlerdeki yerin;
Kâşâneler, saraylar ve zümrüt bahçelerin…
   
Orada berabersin, gönül verdiklerinle;
Ana, baba, eş, kardeş, bütün sevdiklerinle.
Ey ! Peygamber komşusu, sözde “engelli” insan;
Rütbeni  anlatacak, ne kalem var, ne lisan…
 

Kimsenin haddi değil, sana “engelli” demek;
Çünkü senin misyonun, engeli engellemek…

 CENGİZ NUMANOĞLU

(2013)

 

BEYTULLAHTA BEN

 

Bir sancak altında kaç milyon insan

Ne tenleri benzer ne dilde lisan

Olmuşlar tek yürek, tek bedende can

İnsanlığı gördüm Beytullah'da ben.

                

Yedi bağın gülü aynı destede

Yetmiş iki millet aynı listede

Kaç milyon amin der aynı bestede

Tevhidle haşroldum Beytullah'da ben.

                

Sinelerde alev, ne kül, ne duman

Dillerde bir soru: Vuslat ne zaman?

Cehennem söndürür böylesi iman

Aşk ne imiş gördüm Beytullah'da ben.

                 

Okyanuslar aşmış gelmiş nicesi

Aç susuz, uykusuz gündüz gecesi

Her nefes dilinde Kur'an hecesi

Sevdalılar gördüm Beytullah'da ben.

                

Rabbin o davetli misafirleri

Doldurmuş Mekke'de her karış yeri

Dillerinde dinmez Lebbeyk sesleri

Arş'a yollar gördüm Beytullah'da ben.

                

Bir damla misali kapılmış sele

Zengin, fakir, paşa, nefer elele

Yan yana secdede sultanla köle

Mahşerle tanıştım Beytullah'da ben.

                

Kimi ayağında yarım çarığı

Kaç yerinden kanar topuk yarığı

Meğerse kefenmiş başta sarığı

Ne aşıklar gördüm Beytullah'da ben.

                

Bir zerre gözü yok dünya aşında

Ahir, rızkın arar harman başında

Rabbin nazarını Kabe taşında

Gören gözler gördüm Beytullah'da ben.

 

Bir sevda seli var Safa Merve'de

Damlalar köpürmüş vecde girmede

Nice peygamberler nice zirvede

Durup bakan gördüm Beytullah'da ben.

                

İbrahim makamı sultan sofrası

Sunulur herkese bir Kevser tası

Bir Cennet şöleni perde arkası

Ne sahneler gördüm Beytullah'da ben.

                

Durdum da tavafı seyrettim hayran

Gördüm, bir kainat misali devran

Hangisi melektir hangisi insan

Şaşırdım çok zaman Beytullah'da ben.

                

Yaş desem yaş değil gözlerden akan

Bir sel ki günahlar bendini yıkan

Kabe göklerinden semaya çıkan

Merdivenler gördüm Beytullah'da ben.

                

Bir mana sarayı Mescid-i Haram

O ne ince nakış, o ne ihtişam!

Her kalbe Muhammed aleyhisselam

Bir taht kurmuş gördüm Beytullah'da ben.

                

Bir zaman derdim ki: Ya Rabbi neden

Bir daha istiyor bir kere giden?

Meğer bilemezmiş insan gitmeden

Aldım cevabımı Beytullah'da ben.

                

Gördüm ki bu dünya bir oyalanma

Halime bakıp da mutluyum sanma

Bedenim Kabe'den uzakta amma

Gönlümü bıraktım Beytullah'da ben...

 

Cengiz Numanoglu